آبستن – فیلم برادران تنابنده به جز محسن شون / بلاتکلیف
- شناسه خبر: 4902
- تاریخ و زمان ارسال: 14 بهمن 1403 ساعت 07:35
- بازدید : 10 بازدید
- نویسنده: مدیر سایت

فیلمسازی در فضای تک لوکیشن نیاز به یک دکوپاژ دقیق و متنوع دارد،حرکت دوربین اگر به تکرار بیافتد،فیلم را خسته کننده می کند که به ریتم هم لطمه می زند،اتفاقی که در این فیلم بارها می افتد و دوربین در کل، چهار مسیر تکراری و بدون کارکرد را برای خود ترسیم کرده بود و آدم ها را در این چهار مسیر قرار می دهد و همین تکرار باعث شده تا فیلم نتواند فضا و حس و حال را دربیاورد.
قرار دادن راوی برای فیلمی که قصه اندکی دارد و همه چیزش به شکل رو در حال روایت است ، دلیل منطقی ای ندارد اما در اینجا فیلمساز به قصد پر کردن خلاهای داستای و روایی فیلمش از راوی استفاده می کند و از سوی دیگر دوربین روی دستش هم نشان می دهد که برادران تنابنده به دنبال قرار گیری در چالش سخت جای دوربین نبودند.
فیلمنامه «آبستن» پر از حفره است ، از روند آشنایی مجدد سحر با افشین تا چگونه مطلع شدن بهمن از محل فرار سحر و آن برگزاری تولد بچه در ابتدای فیلم یا حذف بچه از دقیقه ده که حتی صدای شلیک هم او را بیدار نمی کند.
بازیگران هم به جز عباس غزالی درکی از نقش نداشتند و در گیر و دار عمق دادن به شخصیت هایشان نبودند.