نقد فیلم

در این سریال تلاش شده است تا تمرکز روی تارگرین ها باشد و مناسبات آنها به دور فضای هفت اقلیم و مردم شهر که این میزان تمرکز هم با یک محافظه کاری جدی همراه است و فضا در بسیاری از قسمت شکسته نمی شود. «خاندان اژدها» روی شخصیت های محبوبی که برای مخاطبش می سازد حساب ویژه ای باز کرده است و از آنها با مراقبت بیشتری نسبت به «بازی تاج و تخت» رفتار می کند، هرچند که مسیر و هدف اصلی آن به کندی آغاز می شود اما قسمت نهم و دهم را با یک شروع جدی درام به...

فیلم روایت گر یک داستان سخت از یک زندگی به بن بست رسیده است و از این بن بستی می خواهد به یک پیمان عاطفی و مستحکم برسد، غافل از اینکه در این راه اخلاقیات و انسانیت را زیر سوال می برد، فیلم با اینکه دست روی موضوع حساسی زده است اما در اجرا پرداخت خوبی را نداشته است. برخلاف نامش اما فیلم عمیقی نیست و فرمش هم الکن می ماند اما می خواهد جهان خودش را به مخاطب تحمیل کند و این فیلم خطر بزرگی دارد که باورهای سست را می تواند به نفع خودش تغییر دهد. فیلم در...

«از سوی» نشان از به بن بست رسیدن انسان در حل معما است، معمایی که به قیمن جان آدمها تمام می شود و نزدیکانی که باید شاهد از دست دادنشان باشید، شهر و آدمها به اندازه در جای خود هستند و فضا با نورپردازی در حال و هوای خاکستری نشان از یک وضعیت ناپایدار می دهد. پذیرش و عدم پذیرش این وضعیت مردم  را به دو دسته تقسیم کرده است که از جایی به بعد با سخت شدن شرایط می خواهند به یک اجماع با هدف مشخص برسند که در پایان فصل اول متوجه به بن بست رسیدن آن هم...

فیلم روایت داستان قتل های زنجیره ای سعید حنایی در مشهد است که در سال 81 اعدام شد، ابتدا فیلمساز و نویسنده باید به این پرسش پاسخ می دادند که حرف تازه ما چه خواهد بود و چه نکته تازه ای را می خواهیم به بیننده اضافه کنیم که تاکنون در پرداخت به آن واقعه تلخ مهجور مانده است اما این فیلم سینمایی هیچ نکته و حرف ناگفته ای از زندگی سعید حنایی را بازگو نمی کند و تلاش فیلمساز برای شور دادن به حذف فیلمش از جشنواره که اکنون با دیدن آن مشخص شد به دلایل ضعف سینمایی بوده...

خائن کشی را نمی توان در کنار خون شد و قاتل اهلی قرار داد، این یک فیلم تازه از فیلمسازی است که تمام عوامل پشت صحنه از فیلمبرداری،گریم،طراحی صحنه و لباس تا تولید در خدمت یک فیلم از جنس کیمیایی بودند تا خودشان هم دیده شوند، امتیازی که در دو فیلم قبلی نبود و در این فیلم به خوبی کنار هم چیده شدند، هر چند که برخی شخصیت ها تکامل پیدا نمی کنند و با هم جور در نمی آیند اما نمی شود از شیمی بازیگری که بین مهران مدیری و سارا بهرامی شکل گرفته است، گذر کرد و صحنه...

«بدون قرار قبلی» ابتدا از ریتم کند و کسالت بار آسیب می بیند و نبود کشش دراماتیک و منطق موقعیت هایی که از برلین تا مشهد بوجود می آید و فقدان جدی انگیزه سفر دختر برای مراسم خاکسپاری پدری که سالها از او بی خبر بوده است. فیلم فارغ از هرگونه گره گشایی و گره افکنی است و شخصیت ها هم در موقعیتی که در آن هستند، کارکردی ندارند مانند پلانی که دختر با مهندس در کفشداری برخورد می کند و در شکل انتقادی دیگر آن که مسئله تخریب خانه قدیمی مردی که در مجاورت آن قرار است هتل احداث...

فیلم می خواهد از روایت یک قصه ساده به فضای درهم روانی شخصیتش برسد و آش شله قلمکار را آنقدر هم می زند تا بوی سوختگی بگیرد و از این دستپخت به یک شمایل ایده آل برسد اما انتخاب سوژه به قدری پر ریسک است که یک حرکت اضافی به کل فیلم را از بین می برد و به همین خاطر است که پایان فیلم با یک کپشن تمام می شود که اصلا در خود فیلم نیست. قرار گیری شخصیت در موقعیت سخت که نمی تواند خودش را ثابت کند که چه کسی است جزو درام های امتحان پس داده...

فیلم «موقعیت مهدی» مهمترین فیلم جشنواره امسال و با کیفیت ترین فیلم جنگی سینمای ایران در طول دو دهه قبل است و حالا متوجه شدیم که سینمای جنگ به خصوص در امروز نیاز به انفجار و از اینجا به آنجا رفتن ندارد، سینمای جنگ ما نیاز به شخصیت پردازی و القای حس دارد و پرورش قهرمان بدون هرگونه اضافه کاری و رعایت درست اندازه پردازش شخصیت ها بدون اشک گرفتن های زورکی که سنجاق شود برای دریافت امتیاز بیشتر که دکان دو نبش فیلمسازهای اخیر این حوزه بوده است، فیلمی که نه با دیدنش با فکر کردن بهش اشک را...

فیلمی که براساس زندگی شهید داریوش رضایی و شهره پیرانی ساخته شده است که سرگذشت و سیر داستانی آنها منطبق بر واقعیت تا حدود زیادی برای مخاطب مشخص است و حالا باید دید فیلم چه آورده ای دارد! اینکه فیلمی براساس زندگی این شهید بزرگوار ساخته شود در مواجهه اول اتفاق خوبی است اما سینما جایی است که ابتدا باید درام و تعلیق شکل بگیرد و براساس مسیر داستان، فرم روایی قصه هم همسو باشد اما در «هناس» که فیلم ضدژانر است و نشان می دهد فیلمساز محافظه کارانه و بدون درک درست از این ظرفیت سراغ چنین سوژه ای...

«دسته دختران» اولین ضربه را از فیلمنامه به شدت ضعیفش می خورد که به سبک فیلم های درجه چندم سینمای جنگ خودمان به جای اینکه ابتدا شخصیت پردازی دقیقی داشته باشد و قهرمان دسته جمعی را بسازد اما فیلم با پلات جلو می رود و به همین دلیل است که کارکرد خود را از دست می دهد و فیلم دچار بحران مسئله می شود. «نجات سرباز رایان» به عنوان یک الگو مهم و امتحان پس داده که البته باید دید منیر قیدی آن را قبول دارد یا خیر! ابتدا شخصیت تام هنکس را می سازد و بعد از سرباز رایان...