گاو ما شیر نداشت ولی ….

حالا حکایت این نور چشمی هاست که اگر در داوری فجر نبودند در حاشیه ی سیاست و سینما قرار داشتند و دوباره به خاطر فجر نامشان بر زبان افتاده اما تمام آشفتگی ها ، ابهامات و ناترازی های فرهنگی این دوره را به گردن فرسوده و پوسیده و مضمحل بودن و نا کارآمدی فجر می اندازند و بر سر شاخ بعد از خوردن میوه ها و ثمرات همان شاخ آن را می برند.
جالب اینکه ناکارآمدی به سوء مدیریت و ناترازی مدیریتی بر می گردد ، وقتی در فصل زمستان برگزاری تجلی اراده در بوموسی به دلیل آب و هوا !!و مشکلات حمل و نقل کنسل می شود ، کافی است به یاد بیاوریم در گرمای تابستان اختتامیه ی اولین جشنواره ی فیلم های ویدئویی یاس ، دوازده سال پیش با حضور چشمگیر فیلمسازان و بازیگران مطرح در همین جزیره به بهترین وجه برگزار شد .
شما با سوء تدبیر جشنواره را به دو پاره و دو قطب ویژه و معمولی تقسیم نمی کردید ، تعداد فیلم هارا همانند این چند سال در همان بیست و دو فیلم و یا حتی کمتر متوقف می ساختید ، آیین نامه ی روشنی را برای انتخاب برای عموم اعلان می داشتید و مثلا فیلم ویدئویی که سه سال پیش ساخته شده و در جشنواره ای در ژاپن برنده ی جایزه شده برنده ی جایزه ی ویژه ی هیئت داوران نمی کردید و بالاخره معلوم می ساختید فقط سینمایی هاست یا ویدئویی ها هم هست ؟ فقط تولیدات یک سال اخیر است یا از انبار هم می شود فیلمی را بیرون کشید؟ آیا بالاخره پیش از فجر می توان در فستیوال دیگری بود یا نبود ؟ شما شفاف سازی می کردید آنوقت می دیدید که با این فجر نه چندان کهنسال هم میشود بی حاشیه جلو رفت . شما هیئت انتخاب و داوری را از کسانی که شهوت مصاحبه و خودنمایی ندارند انتخاب می کردید آنوقت معلوم می شد که پوسیدگی فجر !!! چقدر در این ناترازی نقش داشته و چقدر فرسودگی مدیریت های محفلی!