پیرپسر؛ شورش علیه پدر

«پیر پسر» شخصیت پردازی خوبی دارد، توانسته یک حسن پورشیرازی درجه یک داشته باشد که نفوذش از پرده به مخاطب منتقل می شود، او در لایه های درام و تاروپود داستان،چنان جای می گیرد که از جایی به بعد، لحظه به لحظه ترسناک تر می شود، انتخاب بازیگران برای نقش ها به دنیای بیرون آن هم بی ارتباط نیست.

فیلم یک جور شورش علیه بی نظمی است، دو پسری که مدتها در سایه رفتارهای اشتباه پدرشان  آزار دیدند و حالا وقت تسویه حساب فرا می رسد، هرچند که این تسویه حساب، برای خودشان سخت می شود، قطع دسترسی مواد مخدر ، فرصت را برای جدال بیشتر فراهم می کند و در این میان قانون و پلیس به حاشیه می رود و عجیب است که دوستان و مادر رعنا (لیلا حاتمی) بعد از فقدان او، پلیس را درگیر نمی کنند!

«پیرپسر» تلفیقی از ادبیات و سینما است، وقتی متون یک رمان جنایی را می خوانیم، تصویر سازی آن و میزان خشونت و اثرگذاری آن در ذهن مان شکل می گیرد، اکتای براهنی برای ساخت این فیلم برخلاف پل خواب به درک موضوعی از تصویرسازی رمان جنایی رسیده است و این فیلم شروعی مهم در سینمای ایران است که باید شرایط نمایش آن فراهم شود تا سینمای کمدی را کم کم به حاشیه ببرد، این فیلم می تواند با مخاطبش ارتباط برقرار کند و ذهن سرمایه گذاران و مدیران را که فقط کمدی می فروشد را تغییر دهد.

همانطور که پیش از این در سینماناب نوشتیم، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در این جشنواره دو فیلم دارد تا به نوعی پاسخی به فیلم برادران لیلا با ساخت پدران عجیب و غریب باشد، هرچند که نسخه درستی را هم نمی پیچند،در «پیرپسر» با پدیده تازه ای در سینمای ایران مواجه می شویم که امید می رود، مدیران تحت تاثیر این فیلم برای فیلمسازان ارگانی شان ردیف بودجه در نظر نگیرند!