هناس؛ ضد ژانر و سینما

فیلمی که براساس زندگی شهید داریوش رضایی و شهره پیرانی ساخته شده است که سرگذشت و سیر داستانی آنها منطبق بر واقعیت تا حدود زیادی برای مخاطب مشخص است و حالا باید دید فیلم چه آورده ای دارد! اینکه فیلمی براساس زندگی این شهید بزرگوار ساخته شود در مواجهه اول اتفاق خوبی است اما سینما جایی است که ابتدا باید درام و تعلیق شکل بگیرد و براساس مسیر داستان، فرم روایی قصه هم همسو باشد اما در «هناس» که فیلم ضدژانر است و نشان می دهد فیلمساز محافظه کارانه و بدون درک درست از این ظرفیت سراغ چنین سوژه ای رفته است و یک روایت سهل و بی ربط را برای آن انتخاب می کند.

هرچه داستان نیاز به یک فیلم جاسوسی پر افت و خیز دارد اما مسیر فیلم به ناکجا آباد می رود و با سینما فاصله می گیرد و حتی در اندازه تله فیلم هم در نمی آید.

با اینکه فیلمساز ادعای یک فیلم بیوگرافیک عاشقانه دارد اما در تضاد با این ادعا شاهد سایه افکنی یک تهدید جدی بر سیطره زندگی آنها هستیم و حتی خلوت دو نفره داریوش و شهره هم نمی تواند به یک عاشقانه حتی نزدیک شود و هر چه موسیقی آرام هم در فیلم جاری است اما گویی که این موسیقی هم برای فیلم دیگری است که اینجا اشتباهی آمده است! و حتی در پایان از داده های لپ تاپ به عنوان یک دلیل برای انگیزه ترور استفاده نمی کند که چه چیزی در آن لپ تاپ است که می تواند مهم باشد که بود و نبود آن به قیمت جان داریوش تمام شود.