چشم چران ها؛ شلیک به سمت نقطه کور

این فیلم در زمانه ای تولید شده است که زندگی زناشویی بسیاری از زوج های جوان با پیدایش اینستاگرام روی این اپلیکیشن موجود است و دید زدن های یواشکی جای خود را به باکس های کامنت گذاری زیر پست ها و لایک ها داده است، پس تا اینجا خط داستانی برای زمانه خود نیست و در این مورد بسیار فیلم عقبی است، این عقب ماندگی در اجرا هم به شخصیت پردازی ها می رسد، جایی که بیش از اندازه موقعیت های بوجود آمده براساس عنصر اتفاق، دیگر باورپذیر نیست و بلکه احمقانه است!

«چشم چران ها» از آن فیلم هایی است که بیانیه اجتماعی و حرفی که در یک مقاله و فیلم آموزشی می خواهد مطرح شود را به حد قابل قبولی به درامی تبدیل کرده است که چشم پوشی از بسیاری اتقاق هایی که در کنار ما بوجود می آید را گوشزد می کند مانند همان مثالی که همواره توصیه می شود که در جایی باید کور یا کَر بود تا حادثه و رخ دادی مانند «چشم چران ها» بوجود نیاید.

فیلم شروع وسط و پایان دارد، منطبق بر سبک کلاسیک فیلمنامه نویسی و نویسنده تلاش کرده است تا هیجاناتی را هم به فیلم اضافه کند اما در اجرا مانند همان تعقیب و گریز آخر فیلم و آن کادوی مسموم به خوبی در نیامده است و هرچه که در شروع فیلم تلاش کرد تا درست پیش برود اما در آخر، شتابزدگی به کار لطمه می زند.

«چشم چران ها» دیدنش توصیه می شود همانطور که فیلم هم توصیه می کند تا بجای پرکردن خلاهای زندگی تان با سرک کشیدن به زندگی دیگران به سمتی بروید که تکمیل کننده هم باشید.