مردبازنده؛ آشفتگی در اجرا

ژانر پلیسی با بارش باران و رفت و آمد زیاد درنمیاد و ادای دین خوبی نمی کند و کیفیت درست اجرای این قالب از یک فیلمنامه خوب و بازیگر خوبتر بیرون می آید، نمونه ای که فرامرز قریبیان با «گناهکاران» ساخت که هم کیفیت فیلمنامه و آن یک دستی را داشت و هم یک فرامرز قریبیان و رامبد جوان حیرت انگیز که نقطه تقابل هم بودند.

جواد عزتی بازیگر کمدی و بی ادعا و بسیار خوبی است اما تلاش مهدویان در غیاب هادی حجازی فر برای ساخت  و پردازش نقش هایی که مناسب عزتی نیست در ابتدا به فیلم ضربه می زند و در آخر به فردیت آنها و به همین دلیل است که در جاهایی از فیلم بابااتی قهوه تلخ یادآور می شود، مخاطب هم دنبال همان جواد عزتی شیرین است که مهدویان سد راه او شده است و به همین دلیل است که مخاطب تا فرصتی پیدا می کند به شخصیتی که او ایفا می کند می خندد.

«مرد بازنده» می خواهد اثرگذار باشد اما دنیایی که باید را نمی سازد و هر چه جلوتر می رود خنثی تر می شود و این از شلختگی جدی است که فیلم تحت تاثیر آن قرار می گیرد و شاید روی کاغذ «مرد بازنده» فیلم بهتری می شد اما در اجرا فیلم خوبی نشده است!