مرثیه ای برای پرنسس دایانا

«اسپنسر» عنوانی است که دایانا از ناپدری اش به ارث برد و حالا عنوان فیلمی شد که توسط پابلولارائین با بازی خوب کریستن استوارت ساخته شده است، فیلمی که برداشتی است از روزهای آخر زندگی پرنسس دایانا با چارلز که به جدایی ختم شد و روزی که پرنسس دایانا ترجیح داد تا به اسپنسر بودن بازگردد.

فیلم در ادامه آثار مشابه درام زندگینامه نیازمند یک سری اطلاعات اولیه و شناخت دارد، چراکه پاسخ کاملی درباره روند آشنایی و مشکلات پیش امده در یک خانواده سلطنتی را نمی دهد و بیشتر این پاسخ را می توان در سریال تاج جستجو کرد اما این فیلم در اجرا و چفت و بسط داستانی به یک نسخه دیدنی سینمایی تبدیل شده است، هرچند که در فیلمنامه برخی مدخل ها الکن می ماند، مانند ابراز علاقه مگی به دایانا یا نیتی که در کشته شدن دایانا نزد ملکه و دستیارش نشان داده می شود یا در نمایش اختلاف نظر دایانا با ملکه و شاهزاده به یک سری رسم و مناسبات از نگاه بیرون، بی خود بسنده می شود، در حالی که ریشه این مشکلات به رابطه گذشته چارلز با کامیلا پارکر بازمی گردد که اصلا در فیلم نیست.

«اسپنسر» در شکل روایت زمانی کوتاه بسیار خوب درمیاد، این زمان محدود سه روزه برای روایت برشی از یک زندگی به بن بست رسیده که حاصلش دو فرزند پسر هم است نیازمند یک وسواس و دقت در شکل اجرایی است که بیشتر وابسته به بازیگر و عمق دادن کارگردان به رخداد درون فیلمنامه است.

هرچند که «اسپنسر» فیلم کاملی از پرنسس دایانا نیست و حتی جاهایی به وی ظلم هم کرده است و تلاش کرده تا جایی او را دیوانه هم نشان دهد اما یک فیلم اسناندارد سینمایی که اجزایش درست است اما بسیار محافظه کار هم ساخته شده است که این خود پاشنه آشیل فیلم است و او را با فیلم های بزرگ جدا می کند.