ماجرای تصمیم اشتباهی که برای سینمای ایران خسارت بار شد! / ایل بیگی: سینما شهر در بحث خرید تجهیزات ورود نمی کند / سحرخیز: اجناس غیرحرفه ای خریداری شد که مناسب مصرف خانگی است تا سالن سینما!

به گزارش سینماناب، حبیب ایل بیگی که انتظار می رفت با سابقه خوبی که در تعامل با سینماگران و شناخت سینما دارد به مدیرعاملی بنیاد سینمایی فارابی برسد اما در دوره جدید به موسسه سینماشهر رفت و در تازه ترین دیدار با هیئت‌مدیره اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران پس از شنیدن گزارش‌های انتقادی آن‌ها تاکید کرد: با توجه به مشکلات به وجود آمده و سیاست اشتباه گذشته، این موسسه به‌هیچ‌عنوان در بحث خرید تجهیزات فنی ورود نخواهد کرد.

تابستان سال گذشته اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران نسبت به استاندارد نبودن سرورهای نمایش فیلم در سینماها و نداشتن امنیت هشدار داده و خواستار اصلاح اشکالات موجود شد. همچنین انتقادهایی نسبت به اجرای برخی پروژه‌ها از جمله «شناسا» که در دولت قبلی مطرح شد، بیان می‌شد. برخی از این مسائل قرار بود در جلسه‌هایی بررسی شوند ولی گزارشی دقیق درباره آن‌ها منتشر نشد تا اینکه مدیریت سینما با استقرار دولت چهاردهم تغییر کرد.

در این نشست که با حضور محمد آلادپوش، نادر رضایی، هومان شیدرنگ، کامران سحرخیز، معصومه فردشاهین و جمعی از مدیران و مشاوران موسسه سینما شهر برگزار شد، حبیب ایل‌بیگی، مدیرعامل موسسه سینما شهر با اشاره به فعالیت‌های صنفی به‌عنوان تکمیل‌کننده اقدامات دولتی اظهار داشت: هفتاد درصد از فعالیت‌های موسسه سینما شهر را موضوعاتی همچون تجهیز و راه‌اندازی سینما تشکیل می‌دهد. مجموعه سینما شهر بر این اعتقاد است که باید همراه با صنوف حرکت کرده و این دو مکمل یکدیگر باشند، چراکه سینما فعالیتی جمعی است و همگی باید در کنار یکدیگر امورات مختلف را سامان دهیم ما در موسسه سینما شهر این آمادگی را داریم که با اتحادیه همکاری مؤثر و کاملی را داشته باشیم.

مدیرعامل موسسه سینما شهر همچنین با اشاره به نقش تنظیم گری به‌جای تصدی‌گری در این حوزه نیز افزود: ما در دوره جدید مدیریت سیاست و هدف‌گذاری‌مان تنظیم گری به‌جای تصدی‌گری است و قرار نیست رقیب بخش خصوصی باشیم، اساساً نباید فراموش کرد که هرگاه به دنبال تصدی‌گری بودیم نتیجه‌ای جز انحصار به وجود نیامده است.

ایل‌بیگی با تأکید بر عدم ورود این موسسه مبنی بر خرید تجهیزات فنی ابراز داشت: موسسه سینما شهر با توجه به مشکلات به وجود آمده به‌هیچ‌عنوان در بحث خرید تجهیزات فنی ورود نخواهد کرد، چراکه این موضوع سیاستی اشتباه بوده که پیش‌ازاین وجود داشته است. به همین دلیل به کمک‌های مشورتی متخصصان اتحادیه‌ و کارشناسان نیازمندیم و همان‌طور که مطرح کردم ما در موسسه سینما شهر آماده همکاری در وجوه مختلف هستیم.

کامران سحرخیز سخنگوی اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره جزییات خرید تجهیزات غیرحرفه‌ای برای سینماها توسط موسسه سینماشهر در دوره مدیریت قبلی توضیح داد: حقیقتاً من هم درباره مسائل و جزییات مالی این اتفاق خبر ندارم. چند بار هم درباره اطلاع از جزییات مبادله سینماشهر با این شرکت خصوصی درخواست دادیم اما به ما اطلاعاتی ندادند. قرار بود در سامانه‌ای جزییات خرید و فروش‌هایشان را به صورت شفاف اعلام کنند اما گفتند این اطلاعات خصوصی است در حالی که سینماشهر یک موسسه خصوصی نیست. اکنون اطلاع نداریم که چه حجم از اعداد و ارقام مبادله شده اما قطعاً رقم بالایی بوده است. متاسفانه با این بودجه زیاد اجناسی خریداری شده که غیرحرفه‌ای بوده و برای سینما مناسب نبوده‌اند.

وی افزود: این سیستم‌های خریداری‌شده آزمایش نشده و مورد بررسی جدی قرار نگرفته بودند. زمانی که ما متوجه مشکل این تجهیزات شدیم، هشدار دادیم اما نتوانستند آنها را درست کنند و موضوع را مسکوت گذاشتند.

سخنگوی اتحادیه با انتقاد از ایده شکستن انحصارطلبی شرکت‌های فروش تجهیزات در دوره قبلی گفت: ایده آقای هاشم میرزاخانی در آن زمان این بود که شرکت‌های دست‌اندرکار در این حوزه، اجناس و تجهیزات سینمایی را گران‌تر می‌فروشند و در این زمینه انحصار ایجاد کرده‌اند. چطور ممکن است ۳ یا ۴ شرکت انحصار ایجاد کنند اما یک شرکت به‌صورت تکی اجناس غیرحرفه‌ای خود را به سینماشهر بفروشد؟ مسلماً این عبارت غلط است.

سرورهای بلااستفاده چند میلیارد آب خورد؟

وی تصریح کرد: در بحث سالن‌سازی سینما، فقط مسئله سرور مطرح نیست؛ شما برای یک سالن سینما به سیستم صوتی، پرده، صندلی، پروژکتور و … نیز نیاز دارید. آنطور که مشخص بود، آن شرکت مذکور سرور را با قیمت پایین ارائه می‌کرد، اما باقی تجهیزات را با قیمت بالاتر می‌فروخت. یعنی فقط یک قلم جنس را با قیمت پایین عرضه کرده بود که اتفاقاً سرورها هم اصلاً باکیفیت نبودند و نسبت به تجهیزات دیگر قیمت خیلی بالایی نداشتند. طبق اعلام خودشان، مثلاً اگر ۱۰۰ سرور خریداری شده و هرکدام از آنها ۱۰۰ میلیون تومان باشد، فقط ۱۰ میلیارد تومان هزینه سرورهاست که اکنون همه آنها بلااستفاده هستند. در کنار این مبلغ، تجهیزات دیگر هم وجود داشته است.

سحرخیز با اشاره به اولویت سالن سازی در دولت قبل عنوان کرد: در دولت قبل، سالن‌های سینما به سرعت افتتاح می‌شدند و به نظر می‌رسید هدف، صرفاً سالن‌سازی بود و هزینه خرید تجهیزات صرف ساخت سالن‌هایی شد که برخی از آنها هنوز بهره‌برداری نشده‌اند.

پروژکتورهای خانگی در سالن سینما!

وی درباره خرید پروژکتورهای خانگی برای سینماها بیان کرد: پروژکتورهای خریداری شده، برای مصارف خانگی مناسب بودند نه سالن سینما. ممکن است هر کسی با تجهیزاتی برخورد کرده باشد که کاربرد خانگی دارند اما در مدل‌های دیگر کارکرد حرفه‌ای نیز داشته باشند. مثلاً پروژکتورهایی که برای این سرورها خریداری شده بود، برای ۲۴ ساعت کار کردن در سالن سینما طراحی نشده بودند و تفاوت حجم و اندازه این دستگاه‌ها در مقایسه با نسخه حرفه‌ای آن کاملاً مشهود بود. قدرت نور و میزان خرابی این پروژکتورها نیز بسیار زیاد بود. شاید کسی در نگاه اول به این موارد توجه نکند اما در واقع شما هزینه گزافی برای تجهیزاتی خرج کرده‌اید که فقط چند ماه دوام داشته‌اند.

چرا کسی اعتراضی نکرد؟

سحرخیز در پاسخ به این پرسش که چرا در آن بازه زمانی اتحادیه، سینماداران و افراد باتجربه در این حوزه اعتراضی به مدیران نداشتند؟ گفت: من چندین بار با آقای میرزاخانی و دوستان لابراتوار جلسه داشتم. دوستان سینماشهر در آن زمان کمی روی تبلیغات تمرکز کرده بودند. وقتی شما به نوعی با وعده‌های غیرواقعی به افرادی در باغ سبز نشان می‌دهید که ادعا می‌کنند در حوزه پخش می‌توانند هزینه‌ها را کاهش دهند، اوضاع همین می‌شود. در واقع ما از همان روز اول نسبت به این اقدام اعتراض کردیم، اما گوش شنوایی نبود و دوستان تبلیغات گسترده‌ای در زمینه انحصارشکنی داشتند.

وی در پاسخ به اینکه آیا حبیب ایل بیگی مدیرعامل کنونی موسسه سینماشهر نیز در آن زمان از جزییات این مبادله اطلاع داشته است؟ بیان کرد: آقای ایل‌بیگی در آن زمان معاون نظارت و ارزشیابی آثار سینمایی بود. اواخر دوره آقای میرزاخانی، ما یک سری گزارش ارائه دادیم و درباره این اتفاق مصاحبه کردیم و قرار بود که اقداماتی انجام دهیم. در واقع کل وزارت ارشاد در جریان این پروسه قرار گرفته بود. در آن زمان نمی‌توانستند اقدامی انجام دهند اما به محض اینکه به سینماشهر آمدند، با ما جلسه‌ای برگزار کردند تا این مساله را آسیب‌شناسی کنیم. متأسفانه این خریدهای غیراستاندارد، هزینه بسیار زیادی روی دست سینما و موسسه سینماشهر گذاشته است که برای حل آن باید چاره‌اندیشی کرد.

سخنگوی اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی با اشاره به اینکه سینماشهر دیگر قرار نیست در خرید و فروش تجهیزات سینمایی دخالت کند، گفت: در مدیریت‌های گذشته هم سینماشهر تجهیزات سینمایی نمی‌خرید تا بفروشد، بلکه کمک‌های مالی به سینماداران و کسانی که متقاضی تأسیس سالن سینما بودند، ارائه می‌کرد. سینماشهر صرفاً تا سقف بودجه‌ای به متقاضیان کمک هزینه می‌داد و آنها به اختیار خودشان تجهیزات مورد نیاز را خریداری می‌کردند. اکنون نیز قرار است سینماشهر دوباره به روال قبل برگردد. همچنین قرار است از خرید تجهیزاتی حمایت کنند که اتحادیه مراکز فنی و پشتیبانی تولید سینمای ایران کیفیت آنها را تأیید می‌کند.

شناسا؛ پروژه میلیاردی که مسکوت ماند

سحرخیز در پایان با اشاره به بی‌نتیجه ماندن سامانه پرهزینه شناسا در موسسه سینماشهر تصریح کرد: در دوره مدیریت قبلی سینماشهر قرار بود سامانه شناسا راه‌اندازی شود که آن هم هزینه بیهوده‌ای بود و جمع‌آوری شد. من همان زمان هم با این سامانه مخالفت کردم، زیرا زیرساخت انتقال دیتا در ایران پاسخگوی حجم بالای فیلم‌ها نیست. اکنون کمتر کسی به این قضیه توجه می‌کند که برای این پروژه نیز هزینه زیادی صرف شد که بی‌نتیجه ماند. نحوه انتقال فیلم به سالن سینما روی هارددرایو کوچک است و قصد داشتند این هارد را حذف و از طریق اینترنت، این فیلم‌ها را منتقل کنند، اما به قدری حجم فیلم‌ها بالا بود که زیرساخت انتقال اطلاعات در ایران جوابگوی آن نبود.