قاتلان ماه کامل؛ رقص با گرگ ها
- شناسه خبر: 3766
- تاریخ و زمان ارسال: 28 آذر 1402 ساعت 06:25
- بازدید : 54 بازدید
- نویسنده: مدیر سایت
«قاتلان ماه کامل» تازه ترین فیلم مارتین اسکورسیزی براساس کتابی با همین عنوان نوشته دیوید گرن بعد از فیلم خوب «مرد ایرلندی» است، دو فیلمی که در جایگاه طلایی اسکورسیزی در این دورانش قرار می گیرد و نشان از فیلمسازی است که همچنان تخصص عجیبی در قصه گویی بدون لکنت و تسلط بالا در پلان به پلان فیلم دارد، او این بار به دوره ای از تاریخ آمریکا پرداخته است که در میان فیلم های هالییود به آن پرداخت نشده است، مواجهه با اف بی آی برای اولین بار در این فیلم به تصویر کشیده می شود.
درام جنایی «قاتلان ماه کامل» داستانش به دهه 1920 بازمی گردد، جنایت هایی که بعد از کشف نفت در زمین های متعلق به منطقه بومی سرخ پوست ها توسط سفید پوستان به سرپرستی ویلیام کینگ هیل با بازی رابرت دنیرو رخ داد و تلاش این شخصیت برای از بین بردن وارثان و میزان بالای نفوذش در میان سرخ پوستان که با همدستی برادرزاده اش ارنست با بازی دی کاپریو رخ می دهد.
در این جا هم مانند «مرد ایرلندی»، اسکورسیزی با خلق مثلث محبوب شخصیت هایش، هیل ، ارنست و مالی داستان را پیش می برد، فیلم براساس همان قواعد سه پرده ای کلاسیک پیش می رود، پرده اول به معرفی شخصیت ها و جغرافیا تا ازدواج مالی و ارنست پیش می رود و پرده دوم شروع جنایت های سریالی و پرده سوم ماجرای ورود دولت تا برگزاری دادگاه و وفاداری و ارجاع به منبع اقتباس که ایده تازه ای در نوع خود است.
برخلاف اینکه زمان فیلم سه ساعت و نیم است اما داستان بدون اینکه مخاطبش را اذیت کند، جلو می رود و لحظه ای روند پیش روی اش، کند نمی شود و هسته مرکزی فیلم که اجرای عدالت است در طول فیلم با مخاطبش همراه می شود.
جهان فیلم و هر آنچه که به عنوان لوکیشن با طراحی دقیق و شخصیت ها با لباس های متنوع و گریم درست که بر قامت هریک از شخصیت ها نشسته است، اتمسفر درونی فیلم را به مخاطبش منتقل می کند، مخاطبی که چه خوب می شد تا این فیلم را در یک سالن بزرگ و با کیفیت ببیند، تا این جهان و تلاشی که برای یک نسل کشی می شود و آن چهره خشونت بار از یک واقعه می بیند را به درستی درک کند، اتفاقی که امروزه در یک جای دیگری از این جهان به شکل عیان در حال وقوع است و حالا باید به این فکر کرد که یک قرن بعد، آیا فیلمسازی مانند اسکورسیزی هست که جهان امروز ما را به این زیبایی فرمی روی پرده بیاورد؟! مانند کاری که کریستوفر نولان هم با فیلم خوب «اوپنهایمر» کرد و از ساخت بمب اتمی گفت که آوار بزرگی است بر سر بشریت!