سریال ساعت شیطان؛ یک پازل سخت و پرماجرا اما جذاب

دژاوو یا همان آشناپنداری دستمایه یک سریال جنایی،پلیسی، روانشناختی و معمایی شده که ایده های بکری را در یک داستان پرکشش روایت می کند، هرچند در جاهایی احساس می شود که پیچش داستان موجب سردرگمی شده است اما در صحنه های بعد این مشکل حل می شود، چراکه تمام اجزا به نحوی چیده شده اند که سرگشتگی زمانی در دل وقایع در جای خود می نشیند.

القای درونی سریال به مخاطب مانند همان ایده اصلی که پی به پروبال دادن آن دارد، چنان در مخاطب تاثیر دارد که از جایی به بعد مرزبندی بین شخصیت ها از بین می رود و جهان ساخته شده کار خودش را می کند.

شیمی بین بازیگران چنان عمق دارد که دوئل های جذابی را می سازد و تلاش هرکدام برای برتری داشتن نسبت به دیگری در موقعیت های مختلفی که در آن قرار می گیرند ، از شیوه بازی تا دلایل منطقی و غیر منطقی شان برای حل موضوع از پرتکرارترین و جذاب ترین قسمت های این سریال است، نمونه مهمش جایی که لوسی پشت در بسته با گیدئین هم کلام می شود.

جسیکا رین در نقش لوسی کار سخت و دشواری دارد، باید در موقعیت های مختلف از خود واکنش متفاوتی نشان دهد، او باید با فرزند بیمارش نوعی رفتار داشته باشد که حس مادرانگی را زنده کند و از سوی دیگر برای عادی نمایش دادن وضعیت سختی که دارد با همسایه، همسر سابق و پلیس نوع خاص دیگری را نشان دهد.

در فصل دوم این سریال گونه دیگری از زندگی لوسی را شاهد هستیم که پخش آن به تازگی آغاز شده است، دیدن این رفت و آمد جذاب زمانی و مواجهه متفاوت او با وقایع به خودی خود کشف و شهود جذابی را به دنبال دارد و نکته مهم این سریال به محدود بودن شخصیت هایش باز می گردد که خالقان آن خیلی ذوق زده به دنبال افزایش شخصیت نبودند تا داستان را بی جهت کش دهند.