دنیای واقعی جای باربی ها نیست!

اینکه این جهان شخصیت را وادار به پذیرش خیالبافی و رویا پردازی و ارجاع به عروسک کودکی اش به دلیل مشکلات بنیادی با تنها فرزندش سوق می دهد و سفر به دنیای باربی ها و حل مسائل داخلی سرزمینی که تاکنون به دلیل نداشتن اطلاعات از جهان واقعی خیلی گل و بلبل اداره می شد اما با شناخت جهان واقعی در آنجا هم بذر کینه رشد می کند، نوا بامباک فیلمنامه باربی را نوشته است، نویسنده و فیلمسازی که با مجموعه «داستان ازدواج» توانست توجه ها را جلب کند و در اسکار هم کاندیدا شود اما در «باربی» می خواهد یک قصه کم مایه را در دنیای فانتزی گسترش دهد که امکاناتش را هم دارد.

«باربی» اگر در قصه دچار مشکل است اما در اجرا بسیار دلنشین و دلپذیر است، جهان خودش را با رنگ ها و صحنه و لباس می سازد ، موسیقی حضوری موفق دارد و شخصیت باربی با بازی خوب «مارگورابی» بعد از موفقیتش در «بابیلون» توانسته در اندازه فیلم و شخصیتش جا بیافتد، مارگو رابی به خوبی می تواند از چهره اش استفاده درست کند، در اینجا شادی و غم را می تواند در اندازه اغراق آمیزش به درستی نمایش دهد، او در این یکی دو ساله با انتخاب های دقیق و هوشمندانه اش و غیبت هم رده های خود که اسیر حواشی شخصی شدند اما او با کارکردن توانسته از غیبت آنها نهایت سود را به نفع خود تمام کند و جایگاهش را تثبیت کند.

«باربی» یک فیلم سرگرمی و حال خوب کن است که می توان دید و از آن لذت برد اما نمی توان منکر این شد که با فیلم خوب بسیار فاصله دارد.