برنامه ای که باید ادامه یابد

از زهرا خاتون مادر ۹۰ ساله تا شهربانو منصوریان و زنان و مادران جوان و میانسال که هر یک ایثار را در چارچوب وجودی خود معنا کرده‌اند؛ اقتدار و حفظ اصالت در این زنان فراوان است و هیچ‌کدام در راه زندگی و سختی‌هایش قدمی به عقب نرفته‌اند. اینان زنان غیور سرزمین ما ایران هستند که سازندگان «نفس» با هوشمندی تصویری مانا از آنها به یادگار می‌گذارند.

مسافت و جغرافیا مانعی برای شنیدن قصه مادران ایران در این برنامه نیست؛ در شرایط بحرانی کرونا با رعایت نکات بهداشتی و در نظر گرفتن تمام ملاحظات از سیستان و جنوب تا آذربایجان و مشهد تصویر مهربان زنان بزرگ و مادران استوار ایران‌زمین در قاب «نفس» ثبت می‌شوند. سخن می‌گویند، روایت می‌کنند، گاهی اشک می‌ریزند اما همواره امید دارند و یاس، معنا و جایگاهی در زندگی آنها ندارد.

چنین نگاهی به برنامه‌سازی جزو اصول شایسته‌ای است که مخاطب همیشه انتظار ادامه آن را دارد. این روند هیچ‌گاه تکراری نیست و بیننده خواستار دیدن و شنیدن قصه‌هایی است که خود آنها را نفس کشیده و زندگی کرده است. این برنامه با روندی که پیش گرفته مخاطبان بسیاری را با خود همراه کرده است. «نفس» به بیراهه نرفته است و حقیقت را به زبان تصویر منعکس می‌کند. ساخت این برنامه گامی موثر و رو به جلو در عرصه برنامه‌سازی است که بایستی ادامه داشته باشد و هرچه بیشتر به لایه‌های دیده نشده رشادت‌های زنان سرزمین‌مان بپردازد.