اصل بر برائت؛ غرق در گناه

سریال «اصل بر برائت» به کارگردانی «دیوید ای. کلی» براساس رمانی با همین نام نوشته «اسکات تورو» ساخته شده است، قتل وحشتناک و دلخراش یکی از کارکنان زن موثر دفتر دادستانی شیکاگو که یکی از همکارانش جزو مظنون اصلی قرار می گیرد و بهانه ای می شود برای رو شدن کینه ها و عقده گشایی ها و نمایش قدرت کلام و استدلال برای پیروزی ، آن هم در دستگاهی که مدعی اجرای عدالت است.

«اصل بر برائت» یا «بی گناه» یک مینی سریال مهیج و جذاب به لحاظ داستان و ساخت است که نقطه عطف های بسیاری در داستان دارد و تلاش نویسنده این بوده که با شخصیت های محدودش و پیچ و خم داستانی مخاطب را پای تماشا بنشاند به طوری که حتی یک پلان از آن را هم چشم پوشی نکند و این حجم از توجه به جزییات و داستانک هایی که وارد مسیر داستان می شود ، هر کدام مثل یک پازل در جای خود قرار می گیرند.

تقابل انسان ها در دنیای امروز به هر بهانه ای با «نمایش» درآمیخته شده و این فاصله گرفتن از انسانیت برای تسلط برتری ، خود می تواند دستمایه آثار بسیاری باشد، حال این موضوع تحلیلی مهم وقتی می تواند در هشت قسمت خیلی خوب روایت شود تا جایی که تیکه پاره کردن انسان ها را در کلام و کنش نمایان کند به نقطه مهم و اثر گذار سریال «اصل بر برائت» تبدیل می شود و عدالت در این فضا جای درستی دیگر ندارد و قربانی هم فراموش می شود.

رویکرد دقیق سریال مبنی بر توجه به تمام اجزا است، از یک سو مخاطب با یک جنگ تمام عیار در دادگاه بین همکاران سابق و دشمنان امروز مواجه است و از سوی دیگر ویرانه ای را در خانواده «راستی» با بازی خوب جیک جیلنهال را دنبال می کنیم و تلاش او با همسرش برای مدیریت خانواده ای که زیر بار نگاه سنگین و فشار رسانه ها باید حفظ و ترمیم شود و از سوی دیگر نگاه ساده انگارانه و منفعلانه دستگاه قضایی برای اجرای عدالت هم زیر سوال است.

«اصل بر برائت» تجربه خوب و جذاب برای تماشا است که ضمن روایت داستان در چارچوب درست و اندازه خودش از محدوده خود خارج نمی شود و به دنبال بازی با عواطف احساسی مخاطب به هر قیمتی نیست.