گامبی وزیر؛ ستاره می شود
- شناسه خبر: 19
- تاریخ و زمان ارسال: 3 شهریور 1400 ساعت 11:18
- بازدید : 149 بازدید
- نویسنده: مدیر سایت

نمایش زندگی دختری که از کودکی به یتیم خانه سپرده می شود و آینده ای که در ابهام کامل است به خودی خود می توان انتظار یک تراژدی را داشت اما رشد این دختر با دستمایه قرار دادن نبوغ در بازی شطرنج، شروع یک مسیر است که امید و انگیزه را به دنبال دارد و با خود می تواند حجم بالایی از داستان را به دنبال داشته باشد و اوج و فرود خود را داشته باشد، علاوه بر اینکه نبوغ با خود مشکلات بسیاری را به دنبال دارد مانند همان اتفاقی که در فیلم «ذهن زیبا» دیدیم، پس تا اینجا با خط داستانی مشخصی روبرو هستیم که می تواند دنباله استراتژیکی داشته باشد و حالا باید به این خط داستان جان داد و با فرم ایده آل به یک مینی سریال مهیج رسید که شخصیت از نقطه A به B برسد.
«گامبی وزیر» در عین حال که می خواهد بی ادعا باشد اما هرچه جلوتر می رویم با جاه طلبی سازندگانش هم مواجه می شویم و همچنین دست های خالی تر در پرداخت به ایده ای که می خواهد جذاب باشد و برخلاف جریان اصلی سریال ها پیش رود و در این میان تنها ماموریت شان ترسیم جایگاه الیزابت در باور رسیدن به یک پیروزی بزرگ تر است که در انتها قدرت هم در کنارش قرار می گیرد و در این میان سایر شخصیت ها در حاشیه قرار می گیرند و در ادامه روایتی یک سویه از شخصیتش ارائه می دهد و ورود شخصیت های دیگر را برای ادامه مسیر داستان گذرا می بیند همانطور که در الگوی فیلمنامه نویسی با این واقعیت مواجه هستیم که اگر هر زمان متریال جدی برای پیش برد داستان نداریم به حضور شخصیت های تازه متکی می شویم که در گامبی وزیر هم این اتفاق می افتد و ورود دوستان الیزابت به داستان هم گواه این تحلیل است.
این درونمایه شیطنت آمیز در سریال های آمریکایی برای پیروز شدن در برابر روسیه که آمریکای امروز هم درگیرش است در گامبی وزیر به شیوه ای متفاوت تر از سریال جذاب «هوملند» روایت می شود اما حرف همان است و بیانیه سریال هم روشن است، وقتی که الیزابت در روسیه قهرمان شطرنج می شود و با لباس سراسر سفید در خودرو کنار نیروی امنیتی آمریکا است و شیوه صحبت کردنش در جلسات مختلف به او گوشزد می شود از ماشین پیاده می شود و به دل مردم عام می رود و کنار آنها شطرنج بازی می کند، بیانیه ای که در آن نشان می دهد که اگر رهبران ما قرار است با یک دیگر رقابت داشته باشند، مهم نیست و بهتر است مردمان دو کشور با هم دوست باشند، بیانیه ای که انسانی و درست است و نشان از هوشمندی سازندگان سریال است و تمام حرف سریال در آن گنجانده می شود اما ظرافت اجرایی در نوع فیلمبرداری که همراه شخصیت است و خودش را در گیر و دار کات نمی کند و همچنین استفاده درست از طراحی صحنه و لباس، همه در خدمت حرف اصلی سریال قرار می گیرند و این جذابیت بصری در فقدان چالش جدی تر و همچنین هپی اند می تواند برای مخاطبی که انتظارش برخلاف یک جدال بزرگ تر مانند آنچه که در واکینگ دد و مانی هیست دیدیم به یک تجربه دلنشین از دیدن آن تبدیل شود.