سینماناب - #النازدیمان: نولان برای بهم ریختن خط زمان در «تنت» از قاعده‌ای علمی به نام آنتروپی استفاده می‌کند در این قاعده فیزیکی اشیا و انسان‌ها می‌توانند حرکتی معکوس از نظر زمانی و مکانی داشته باشند و به این ترتیب دیگر محدود به گذشته و آینده نخواهند بود.

سینماناب - #حمیدغفاریان: «خرس» فیلم بی ادعایی است و این شاید بزرگترین مشکلش است، این بی ادعایی را می توان از نجابت نورالدین دریافت کرد که برای درخواستش فریاد نمی کشد، مانند همان سرنوشتی که به خود فیلم تحمیل شده است اما این اتفاقات نباید مانع بازخوانی ارزش های سینمایی فیلم شد.

سینماناب - #حمیدغفاریان: نقابداران برخلاف دیگر سریال ها که در خلق بحران بسیار محتاط و گاهی کج سلیقه هستند اما در این مجموعه ما با بحران های موازی مواجه می شویم که گره گشایی هر کدام از آنها براساس الویت بندی پیش می رود و لحظه ای مخاطب را از نگرانی خارج نمی کند، این همان الگوی درستی است که مایکل در پدرخوانده درگیر می شد و همزمان باید با سران دیگر خانواده ها مذاکره می کرد و از سوی دیگر باید به فعالیت های رسمی و اقتصادی خانواده رسیدگی می کرد و در سوی دیگر معیارهای بقای قدرت خود را در نظر می گرفت.

سینماناب - رامین کیانفر: «لتیان» به عنوان اولین تجربه فیلمسازش (علی تیموری)، از آن دست فیلم هایی است که جدای از شوراهای ساخت و نمایش در ذهن سازنده اش و نویسندگانش سانسور شده است، سانسور به معنای تنبلی در اجرا و ساخت اتمسفر درون فیلم که باعث شده ما با فیلمی سراسر خنثی و ترسو مواجه باشیم که حتی نمی تواند موقعیت های بحرانی اش را در ساختار درستش به تصویر بکشد.

سینماناب - حمیدغفاریان: اگر بخواهیم در این دوران رونق ساخت سریال های ویژه نمایش خانگی به یک دستاورد برای نزدیک شدن به مخاطب و ترسیم یک الگوی تقریبا موفق در ساخت و ریتم درست برسیم که در پلان به پلان آن کم فروشی نمی کند، «هم گناه» مصطفی کیایی نمونه خوبی است.

سینماناب - #حمیدغفاریان: یک وجه مهم کارگردانی که تکنسین هایی مانند فیلمبردار در آن ورود می کنند و توجه نمی کنند به تربیت حس بازمی گردد، به طوری که این تربیت حس از شخصیت ها بیرون می آیند و فضایی که ساخته می شود اما وقتی هدایت بازیگر تنها محدود به اجرای دیالوگ ها و یک سری متعلقات دیگر می شود، فضا و آدمها را مکانیکی می کند.

سینماناب - رامین کیانفر: جنبه داشتن در عرصه فیلمسازی نشان از یک خلاقیت ذاتی وابسته به گذشته و اصالت یک فرد است، خلاقیتی که در خود محدود نیست و صاحب یک تشخص است و این میزان تشخص هم با خود سلوکی دارد که وقتی با سینما ترکیب می شود، خروجی یک کار خلاقانه را می دهد.

سینماناب - حمیدغفاریان: «ملکه قلب ها» فیلمی به کارگردانی می ال توهی محصول سال 2019 دانمارک است که از سوی این کشور هم برای رقابت در بخش غیرانگلیسی اسکار ارسال شد اما فیلم قطعا نسبت به محصولات سال خودش، جزو عقب مانده ترین فیلم محسوب می شود و «ملکه قلب ها» از همان فیلم هایی است که نشان ضعف و درجا زدن سینمای یک کشور است که درگیر و دار موضوعات امتحان پس داده ای است که سینما سالها همان مضمون مورد اشاره فیلم را در فرمی جذاب تر و سینمایی تر مطرح کرده است.

سینماناب - حمیدغفاریان: «جنتلمن» محصول سال 2020 آمریکا، نمونه خوبی برای شروع فیلم های جذاب سال میلادی است، فیلمی سرگرم کننده و سرپا که از دل خود سینما بیرون می آید اما سینما در سینما بودنش هم کلک است، این فریب فیلمنامه ای که جزو تعلیق آن در فراز و فرودهای زمانی فیلم است و بخشی از شیوه روایت مدرن این سالهای سینمای آمریکا شده است.

سینماناب: در این اوضاع غم انگیز کرونا، پخش سریالی از نوع محبوبیت «پایتخت» اتفاق خوبی است، چراکه نزدیک شدن به انگیزه ها و کنش های شخصیت هایی ساخته شده که با نمک هم هستند، باعث می شود تا زمان صرف شخصیت پردازی به ساخت موقعیت های تودرتو بیاانجامد اما پس چرا در کلیت این سریال در متن و ساختار با یک شلختگی مواجه هستیم؟!